Zacznijmy od tego czym w ogóle jest to schorzenie. Dysplazja stawów biodrowych jest zaburzeniem rozwojowym stawu biodrowego, wywołanym przez liczne czynniki, mogące mieć podłoże genetyczne, jak też i środowiskowe.

Niektóre, szczególnie narażone rasy to:

• Owczarek niemiecki,
• Rottweiler,
• Bokser,
• Golden Retriever,
• Labrador Retriever.

Psy rodzą się z prawidłowo rozwiniętymi stawami, jednak wraz ze wzrostem, zwykle w wieku ok. 2 miesięcy mamy do czynienia z obrazem tzw. „luźnych bioder”, zmiany te pogłębiają się z wiekiem. Co istotne większość psów dotkniętych tą chorobą, zwłaszcza o łagodnym charakterze może wykazywać objawy dopiero w starszym wieku.

Wpływ czynników środowiskowych również odciska piętno na rozwoju choroby. Badania wykazują, iż u szybko rosnących, dużych psów dysplazja stawów biodrowych może ulec nasileniu w przypadku podawania zbyt wysokokalorycznego pożywienia bogatego w białko, witaminę D czy wapń.

Właściciele często pytają o wyraźne przesłanki wskazujące na dysplazję stawów biodrowych. Objawy są wieloczynnikowe, niestety niespecyficzne oraz zależą od stopnia zaawansowania choroby i wieku psa. Elementy, na które powinien zwrócić uwagę posiadasz psa to pokraczny, „kaczkowaty” chód, nasilająca się kulawizna, problem ze wstawaniem, zmniejszona aktywność, bolesność bioder przy ruchach biernych. W związku z niechętnym „użytkowaniem” kończyn tylnych może dojść do zaników mięśniowych. W przypadku wystąpienia któregokolwiek z wyżej wymienionych objawów zalecona jest natychmiastowa wizyta u lekarza weterynarii.

 

 

Diagnozę stawia się na podstawie wykonania przeglądowego zdjęcia RTG stawów biodrowych. Niestety jeśli dojdzie do zdiagnozowania zwyrodnień nie ma możliwości wyleczenia naszego przyjaciela. Postępowanie lecznicze polega na stosowaniu leków przeciwbólowych w przypadku objawów bólowych, preparatów wzmacniających stawy, zawierających m.in. glukozaminę czy chondroitynę w celu spowolnienia procesu degeneracji chrząstki.

U psów z nadwagą istotna jest redukcja wagi, racjonalne żywienie oraz rezygnacja z nadmiernego wysiłku fizycznego. Dodatkowo coraz częściej stosowana jest fizjoterapia jako element wspomagający.

 

Jeśli chodzi o rokowanie, w przypadku pacjentów bez rozpoczęcia terapii, jest ono niekorzystne. Natomiast przy wprowadzeniu leczenia jesteśmy w stanie w większości zdecydowanie poprawić samopoczucie naszego pupila na dość długi okres czasu.